We hadden er al de hele zomer naar uitgekeken. Minutieus had iedereen tijdens het verlof stilletjes fluisterend via oortjes of luidkeels meebrullend met de grote boxen zijn partituren geoefend. En oh wat waren we er klaar voor om te schitteren tijdens een zomers, zonovergoten, zwoel zangconcert. Alle eerdere kioskoptredens waren tvoor een ruim publiek, genietend van frisse drankjes op de terrassen van de omliggende horeca.
En toen was Giocoso aan de beurt. De buienradar werd die dag door de koorleden overspoeld met hoopvolle blikken op beterschap, maar helaas. Een voor een kwamen de koorleden letterlijk binnengedruppeld in de Kroone, de ene al wat druipender dan de andere, iedereen met die vragende blik in de ogen: (hoe) gaan we straks optreden? Want gelukkig was de goesting er wel, in tegenstelling tot de volle terrasjes.
Het bestuur had al de hele dag koortsachtig overlegd, proberen het optreden uit te stellen bleek al snel ook niet de oplossing, want de regen zou nog de hele avond genadeloos over Kuurne Platse neervallen.
Gelukkig kunnen we met z’n allen gigantisch goed improviseren en beslisten we om zoveel mogelijk stoelen en tafels aan de kant te schuiven in de Kroone en het publiek langs de ene en Giocoso aan de andere kant te proppen. De koorleden hebben nog nooit hun partituren van zo dichtbij moeten volgen en we voelden de hete zangadem van onze koorburen letterlijk in onze nek. Met een gsm-lamp uit het publiek werd de pianobegeleiding bijgelicht zodat pianiste Lien toch ook wat nootjes kon zien.
Maar wat waren we blij om opnieuw te mogen zingen. We zongen ongedwongen de lucht uit onze longen tot groot jolijt van het aanwezige, dolenthousiaste publiek. De Kroone zat stampvol, de mensen keken onder de luifel zelfs van buiten om toch maar een glimp en een klank van ons op te vangen, terwijl de rest van het Marktplein er stil en herfstig bijlag. Intussen steeg de temperatuur binnen tot ongekende hoogtes en na ‘spontaan’ bisgeroep zetten we dan toch een ‘orgel’punt achter ons optreden.
Alras haastten we ons toch naar de kiosk voor een groepsfoto en zo merkten we dat we toch meer plaats zouden hebben dan aanvankelijk gedacht. Onder de tonen van O Happy Day, door sommigen geadapteerd naar O Rainy Day, tenslotte konden we de naar boven gesnelde regenwormen toch nog trakteren op een vrolijke noot, want voor de rest was er op het Marktplein nog steeds geen kat te bespeuren.
Al bij al de beste geslaagde oplossing en toen kon het nakaarten in de Kroone volop starten!